Listopadowy spacer po łąkach i lasach.

W jedną ze słonecznych sobót listopada na spacer oprócz psa wzięliśmy także aparat. Z psem chodzimy raczej dużo, nie robimy jednak za wiele zdjęć, właściwie to z tego powodu, że bardziej jesteśmy zajęci spacerem. Przeszyliśmy spory kawałek po około 9 km. Trasa jest super fajna, bo najpierw prowadzi przez pola, na których można spuścić M ze smyczy.

Doskonale widać z daleka czy nie pojawia się inny pies więc jest to idealne miejsce do biegania. Dalej droga prowadzi przez las, gdzie wyznaczone są szlaki PPTKu. Okazały się trochę krótkie bo zostały przecięte przez nowo wybudowana drogę. Na własną rękę poszwędaliśmy się trochę po lesie. Było naprawdę super. M był w siódmym niebie, skakał przez połamane drzewa  i strumyki. Niesamowite u M jest to, że poruszając się pozornie chaotycznie i prawie biegnąc instynktownie odnajduje drogę i świetnie radzi sobie z przeszkodami. Pragnienie zaspokaja wskakując do strumyka i pijąc wodę. Dla prowadzącej go osoby to doznanie jest mniej przyjemne ale obserwowanie M sprawia dużą satysfakcję. Pod koniec spaceru widać ile przyjemności sprawiają mu takie eskapady. Mordka M zupełnie zmienia wyraz i chyba właśnie w tym czasie nasz M osiąga jakiś rodzaj psiego ZEN.